روزها و روزها میگذرند . بهار تابستان پاییز زمستان همه و همه در گذرند و برگ ها زرد میشوند و می ریزند و از نو سبز و زرد و ریختن , سبز و زرد نابودی ...
در نهال هر درخت امیدی نهفته است به فردا
و انگیزه ایی دوچندان برای رسیدن به آن
درخت کسی و چیزی را ندارد که به آن دل ببندد برای فردا اما من دارم , من یعنی انسان !
*این کوچکترین تفاوت من با درخت بود*
پ.ن: نهال وجودی من چیست؟!
کمی تامل باید