ملـــــــودی

Welcome

زمستون اومد و با خودش یه دنیا امتحان و دلتنگی و لرز و سرما و آب ریزش بینی آورد!

ملودی 1387/09/30 ساعت 19:22

2 نظر

ANOTHER poem

نیمه شب بود و ، غم تازه نفس ،

ره خوابم زد و ماندم بیدار ،

ریخت از پرتو لرزنده ی شمع ،

سایه ی دسته گلی بر دیوار .

همه گل بود ، ولی روح نداشت

سایه ای مضطرب و لرزان بود

چهره ای سرد و غم انگیز و سیاه

گوئیا مرده ی سرگردان بود

شمع خاموش شد از تندی باد

اثر از سایه به دیوار نماند

کس نپرسید : کجا رفت ؟ که بود ؟

که دمی چند در اینجا گذراند

این منم خسته در این کلبه ی تنگ

جسم درمانده ام از روح جداست

من اگر سایه خویشم یا رب

روح آواره من کیست کجاست؟

***

ملودی 1387/09/27 ساعت 17:30

5 نظر

شیطان
اندازه یک حبّه قند است
گاهی می افتد توی فنجانِ دلِ ما
حل می شود آرام آرام
بی آنکه اصلا ً ما بفهمیم
و روحمان سر می کشد آن را
آن چای شیرین را
شیطان زهرآگین ِدیرین را
آن وقت او
خون می شود در خانه تن
می چرخد و می گردد و می ماند آنجا
او می شود من

***

طعم دهانم تلخ ِتلخ است
انگار سمی قطره قطره
رفته میان تاروپودم
این لکه ها چیست؟
بر روح ِ سرتاپا کبودم!
ای وای پیش از آنکه از این سم بمیرم
باید که از دست خودت دارو بگیرم
ای آنکه داروخانه ات
هر موقع باز است
من ناخوشم
داروی من راز و نیاز است
چشمان من ابر است و هی باران می آید
اما بگو
کِی می رود این درد و کِی درمان می آید؟

***
شب بود اما
صبح آمده این دوروبرها
این ردپای روشن اوست
این بال و پرها

***
لطفت برایم نسخه پیچید:
یک شیشه شربت، آسمان
یک قرص ِخورشید
یک استکان یاد خدا باید بنوشم
معجونی از نور و دعا باید بنوشم

ملودی 1387/09/27 ساعت 17:19

0 نظر